Trein
MAANDAGBLOG: Trein
Afgelopen zaterdag ging ik met de trein naar Den Haag. Voor een zeldzaam dagje quality time met onze dochter. Reizen met de trein is uitzonderlijk voor mij. Mijn man bracht mij ruim op tijd naar het station, waar de trein zou vertrekken vanaf spoor drie. Even voor de duidelijkheid, tegenover spoor drie ligt spoor vier. En daar begon de ellende. Wachtend op de trein en kijkend naar spoor vier nam ik mijn telefoon aan. Een werkbelletje dat mijn aandacht vroeg. Geconcentreerd pratend en lopend over het perron, zag ik mijn trein wegrijden van spoor drie. Hoe suf. Zucht. Een of ander naar woord flitste zelfverwensend door mijn hoofd. Gelukkig rijden er veel treinen naar het westen van ons land, dus een kwartiertje later ben ik alsnog ingestapt.
Wat is nou een kwartiertje op een mensenleven? Niet zoveel denk ik. Maar wanneer je de dag krap gepland hebt, is een kwartier plotseling erg veel. Op zo’n dag maak ik wel eens mee dat mensen te laat aankomen voor een bezichtiging van een huis, waar ik dan wortel sta te schieten. Dan voelen die vijftien minuten als een eeuwigheid.
De rest van mijn dag staat dan in de versnelling om ergens die verloren tijd terug te winnen. Jachtigheid zorgt voor een gejaagd gevoel. Dat gevoel veroorzaakt vast stress. Op tijd vertrekken dus.
Juul
Afgelopen zaterdag ging ik met de trein naar Den Haag. Voor een zeldzaam dagje quality time met onze dochter. Reizen met de trein is uitzonderlijk voor mij. Mijn man bracht mij ruim op tijd naar het station, waar de trein zou vertrekken vanaf spoor drie. Even voor de duidelijkheid, tegenover spoor drie ligt spoor vier. En daar begon de ellende. Wachtend op de trein en kijkend naar spoor vier nam ik mijn telefoon aan. Een werkbelletje dat mijn aandacht vroeg. Geconcentreerd pratend en lopend over het perron, zag ik mijn trein wegrijden van spoor drie. Hoe suf. Zucht. Een of ander naar woord flitste zelfverwensend door mijn hoofd. Gelukkig rijden er veel treinen naar het westen van ons land, dus een kwartiertje later ben ik alsnog ingestapt.
Wat is nou een kwartiertje op een mensenleven? Niet zoveel denk ik. Maar wanneer je de dag krap gepland hebt, is een kwartier plotseling erg veel. Op zo’n dag maak ik wel eens mee dat mensen te laat aankomen voor een bezichtiging van een huis, waar ik dan wortel sta te schieten. Dan voelen die vijftien minuten als een eeuwigheid.
De rest van mijn dag staat dan in de versnelling om ergens die verloren tijd terug te winnen. Jachtigheid zorgt voor een gejaagd gevoel. Dat gevoel veroorzaakt vast stress. Op tijd vertrekken dus.
Juul
