Elleboogjes

Een paar weken geleden had ik ouderwets de griep. Spierpijn, hoofdpijn en verstoorde ingewanden.
Wijn drinken, dat lukte ff niet. Vlees eten, dat lukte ff niet. Sla eten, geen denken aan. Droge toast met beetje jam lukte net. En, een paar dagen later, elleboogjesmacaroni met ietsiepietsie kaas onder de gril.
Zo langzamerhand, na een week plat en twee weken alle avonden vroeg op bed, begint het eind in zicht te komen.
Ondertussen was Juul al netjes begonnen met elleboogjes geven tijdens de begroetingen van vele mensen. Want mijn werk brengt met zich mee dat ik veel mensen zie. De hele dag door ontmoet ik als makelaar verschillende mensen rondom een te verkopen huis.
Een elleboog geven is dan best wel een sociale bezigheid hoor. Beter dan een voetje, waarbij je naar de grond moet kijken, omdat je elkaar anders zomaar per ongeluk een rotschop kan verkopen. Of omvalt, want “op één been staan” is geen natuurlijke houding. Voor mij niet in ieder geval.
Dat elleboogje is best heel prettig. Er is voldoende afstand tot de medemens en er is, prettig genoeg, prima oogcontact.
Ik overweeg deze ontmoetingsgeste te handhaven.

Volgende week vertel ik wat meer over de impact, van alle Corona maatregelen, op ons bedrijf. Blijf gezond allemaal.

Juul